அத்தியாயம் 10 – குமண தேசிய பூங்கா

இருபத்தைந்து திருடர்கள்

நான் 1981 நவம்பர் மாதம் வன கட்டுப்பாட்டாளர் ஒருவராக வனஜீவராசிகள் திணைக்களத்தில் இணைந்தேன். முதன்முதலாக வில்பத்துவில் சேவை செய்தேன். அதன் பின்னர் 1983​ பெப்ரவரி முதலாம் திகதி குமண தேசிய பூங்காவிற்கு வந்தேன். அக்காலத்தில் குமணவை யால கிழக்கு  தேசிய பூங்கா அல்லாவிட்டால் ஹோகந்த தேசிய பூங்கா என்று அழைத்தனர். அங்கு மிகக் கஷ்டமான கடமை ஒன்று காணப்பட்டது . நான் உத்தியோகபூர்வ விடுதியில் தங்கியிருந்தேன். காலியில் எனது வீடு இருந்தது. வீதியில் பேருந்து இல்லை வௌளிக் கிழமைக்கு மாத்திரம் ஓகந்த தேவாலயத்திற்கு பேருந்து ஒன்று வருகின்றது. பேருந்து கிடைக்கா விட்டால் பன்னிரண்டு மைல்கள் பானம இலிருந்து ஹேகந்த தேசிய தலைமையகத்திற்கு கால்நடை மூலமாக செய்ய வேண்டும். இல்லாவிட்டால் டிராக்டர் ஆவது குபோடா டிராடர் ஆவது கிடைத்தால் ஏறிச்செல்வேன்.

1985ம் ஆண்டு எல்.டீ.டீ.ஈ *தீவிரவாதிகள் சக்தி வாய்ந்த்தாக இருந்த காலமொன்றாகும். 1985 மார்ச் மூன்றாம் திகதி எல்.டீ.டீ.ஈ யினர் ஹோகந்தபூங்காவிற்கு தாக்குதல் நடத்தினர். அதன் பின்னர் நாம் அனைவரும் தற்காலிகமாக யாலதேசிய பூங்காவிற்கு இணைக்கப்பட்டோம்.

1988 ஆம் ஆண்டின் ஆரம்ப காலத்தில் ஹோகந்ததேசிய பூங்காவை மீனவர்கள் ஆக்கிரமித்துள்ளனர் என நாம் கேள்வியுற்றோம்.  மீனவர்கள் குமண வில்லுவில் மோய ஆற்றின் குறுக்கே வாடி அமைத்துக் கொண்டுள்ளனர், ஈரநிலத்தை எரித்து நீரைத் தேக்கி வைத்து மீன்பிடிக் கைத்தொழிலைச் செய்கின்றனர், அதற்குப் புறம்பாக களப்புகளிலும் மீன்பிடிக் கைத்தொழிலை மேறகொள்கின்றனர்போன்றவற்றைக் கேள்வியுற்றோம். இது தொடர்பாக நாம் கவலையடைந்தோம்.  நாம் குமணவுடன் அதிக அன்பாக இருந்தோம். எவ்வாறாவது குமணவை பரிசோதனை செ ய்ய வேண்டும் என நாம் எண்ணினோம். பிரச்சினைகள் இல்லாத காலத்தில் நாம் பொருட்களை எடுத்துக் கொண்டு தேடல்களுக்குச் செல்வோம். தங்கி நின்று சமைத்து உண்டு தேடல்களை மேற்கொள்வோம். அவை அனைத்தும் நின்று விட்டன.

இதன் போது எல்.டீ.டீ.ஈ* யின் அச்சுறுத்தல் போன்றே ஜே.வி.பி* யினரின் அச்சுறுத்தலும் மிகையாக இருந்தது. அப்போது யால தேசிய பூங்காவின் துப்பாக்கி ஜே.வி.பி யினரால் கைப்பற்றப்பட்டிருந்தது. எமது பாதுகாப்பை நாமே பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என அரசாங்கம் எமக்குக் கூறியிருந்தது. உயர் அதிகாரிகள் யாருக்கும் வற்புறுத்தப்படுவதில்லை. அக்காலத்தில்  யால தேசிய பூங்காவின் பூங்காப் பொறுப்பாளராக இருந்தவர் எட்மன்ட் வில்ஸன் அவர்களாவார். எமக்கு குமணவில் உள்ள மனிதர்களின்  நடவடிக்கைகளைப் பார்வையிடச் செல்ல வேண்டும் என நாம் அவரிடம் கூறினோம்.  நாம் எமது விருப்பத்தலேயே வில்ஸன் அவர்களிடம் குமண மோயாவைப் பரிசோதனை செய்ய வேண்டும் எனக் கோரினோம். துப்பாக்கி எதுவும் இருக்கவில்லை.

அன்று பயணத்திற்கு நாம் பதினொரு பேர் இருந்தோம். எமக்கு நிரந்தர பணிக் குழுவாக இருந்தது தள உதவியாளர் ஆர்.பீ. கருணாசேன, தள கட்டுப்பாட்டாளரான மெனிகா எம். குணதாச மற்றும் நான் மாத்திரமே இருந்தோம். பயணத்திற்கு சாதாரணமானவர்கள் எட்டு பேர் இணைந்தனர். சரத் இந்திரபால, டப்ளுயூ. ரூபசிங்ஹ, எஸ். எம். அனுர பண்டார, நாலக வீரதுங்க, சோமரத்ன ஹெட்டிகொட, பிரேமரத்ன மனம்பேரி, சேபால மனம்பேரி மற்றும் கே. கருணாசேன என்போரே அந்த எட்டு பேருமாவர். எமக்கு 36 ශ්‍රී 2490 TMTஎன்னும் டிராக்டரிலேயே செல்லக் கிடைத்தது.

அன்று காலை ஐந்து மணியளவில் நாம் பலடுபான தலைமையகத்திலிருந்து புறப்பட்டோம். பிரதேசத்தை அறிந்திருந்த சிலரும் எமக்குள் இருந்தனர். நாம் மாணிக்க கங்கையிலிருந்து கரையேறினோம். பொத்தான, பஹல பொத்தான வீதியினூடா விழுந்திருந்த கிளைகளை ஓரமாகத் தள்ளித் தள்ளி டிராக்டரில் சென்றோம். கஜபாவுக்கு அருகில் செல்லும் போது டிராக்டரின் முன் சில்லு ஒன்றின் காற்று வெளியேறி விட்டது. டிராக்டருக்கு மரக் குற்றியொன்றைப் பொருத்திக் கொண்டு இன்னும் சுமார் மூன்று கிலோ மீற்றர் சென்றோம்.

நாம் காலையுணவைத் தயார் செய்து கொண்டு சென்றிருந்தோம். அவற்றை​ உண்டதன் பின்னர் கால்நடை மூலம் செல்லத் தொடங்கினோம். கஜபாவிலிருந்து மடமதொடவிற்கு சுமார் ஐந்து கிலோ மீற்றர் இருக்கிறது. நாம் செல்லும் போது வீதியில் விழுந்திருந்த விளாம்பழத்தை உண்ட வண்ணமே சென்றோம். நாம் மடமதொடவிற்குச் செல்லும் போது அங்கு வாடி அமைத்துக் கொண்டிருந்த நபர்கள் பாய்ந்து ஓடினர்.

மடமதொடவிலிருந்து கெபலித்தவிற்குச் செல்லும்வீதியில்சுமார் மூன்று கிலோ மீற்றர்செல்லும்போது சத்தமொன்று கேட்டது. அது இரும்புகளின் சத்தமாகும். அதனைப் பார்க்கும் போது மூன்று பேர் இரத்தினக்கல் அரித்துக் கொண்டிருந்தனர். அந்த மூன்று பேரையும் பிடித்து கைகளைப் பின்னால் கட்டி எம்முடன் பயணிக்க இணைத்துக் கொண்டோம்.

நாம் இன்னும் சுமார் மூன்று மைல்கள் தூரத்தில் ஆற்றின் பாதையின் மேலே கற்சுவர் வரிசை சரியாகச் சென்றது. இப்போது மனிதர்கள் பேசும் சத்தம் கேட்கிறது. அதனைப் பார்க்கும் போது மனிதர்கள் இரண்டு வாடிகளை அமைம்மிருந்தனர். அந்நேரத்தில் பகல் உணவை உண்பதற்கு சுமார்பேர் வந்து சென்றனர். நாம் அவர்களையும் கைது செய்தோம். எமது நபர்கள் இருவரை அங்கு பாதுகாப்புக்காக வைத்து விட்டு மீண்டும் பயணத்தைத் தொடர்ந்தோம். கைது செய்த நபர்களின் கைகளை பின்னே கட்டி வைத்தோம். இன்னும் செல்லும் போது ஆற்றின் நேரே பாதையில் மனிதர்கள் சைக்கிள்களில் பொருட்களையும் கட்டிக் கொண்டு வருவதைக் கண்டோம். அங்கு பதினொரு பேரைப் பிடித்தோம். ஒன்பது சைக்கிள்கள் இருந்தன. சைக்கிள்களையும் பிடித்தோம். சிலர் காட்டிற்குத் தப்பியோடினர்.

இன்னும் முன்னே செல்லும் போது நபரொருவர் துப்பாக்கியொன்றையும் எடுத்துக் கொண்டு மரத்துக்கு மேல்  சுட்டுக் கொண்டே வந்து கொண்டிருந்தனர். இது குரங்குகள். துப்பாக்கிச் சூடு வையுங்கள். கையிலிருந்தது மஸல் லோடின் துப்பாக்கி ஒன்றாகும். நான் ஔந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அம்மனிதர் ஆற்றங்கரைக்கு ஏறும் போதே காலால் அடித்தேன். அக்காலத்தில் எனது வயது சுமார் இருபத்தாறு வருடங்களாகும். எனக்கு நன்றாகச் சக்தி இருந்தது. அந்நபர் விழுந்து விட்டார். அதனுடனேயே நானே பாய்ந்து பிடித்துக் கொண்டேன். அந்நபருக்கு எத்மலே சுது ராஜா என அழைத்தனர். தடை செய்யப்பட்ட கட்சியொன்றைச் சேர்ந்த ஒருவராவார். அவரையும் கட்டிக் கொண்டு பயணத்துடன் இணைத்தோம்.

இப்போது பசித்தது. அங்கே எவரும் இல்லாத வாடி ஒன்று  காணப்பட்டது. அதில் தேசிக்காயும் சீனியும் இருந்தன. நாம் ​​தேசிக்காயைத் தயாரித்து சீனி இட்டு குடித்தோம்.

மீண்டும் பயணத்தைத் தொடரும் போது இரண்டு மாடுகளைப் பூட்டிய வண்டி ஒன்று முன்னே வருகிறது. பொருட்களை நிறைத்துக் கொண்டு நான்கு பேர் வாடிக்கு வருகின்றனர். நாம் ​​பிடித்துக் கொண்டோம். சுமார் நான்கு கிழமைகளுக்குத் தேவையான பொருட்கள் வண்டிகளில் இருந்தன. வண்டியையும் கைப்பற்றினோம்.

இப்போது நேரம் மாலை மூன்று மணி போல் இருந்தது. நாம் மீண்டும் வருவதற்கு வெளியானோம். ஆற்றிலே விதியிலேயே மடொல்தொடவிற்கு வந்தோம். கைது செய்யப்பட்ட நபர்கள் இருபத்தைந்து பேர்களும் நாம் பதினொரு பேரும் இருந்தோம்.  இப்போது பசிக்கிறது அங்கேயே சோறும் தேங்காய்ச் சம்பலும் பருப்பும் சமைத்து  சாப்பிட்டோம்.

புறப்பட ஆயத்தமான போது நேரம் மாலை சுமார் மூன்று மணி இருக்கும். நான்கு பேர் பாய்ந்து ஓடினர். ஏனையவர்களை நாம் கயிற்றினால் கட்டி விட்டோம். ஒருவரின் இடது கை அடுத்தவரின் வலது கையுடன் கட்டப்பட்டிருந்தது. நாம் இருளில் மேலும் சுமார் நான்கு மைல்கள் கஜபாபிடியவில் டிராக்டர் நிறுத்தப்பட்டிருந்த இடத்துக்கு வந்தோம்.

மின் பந்தமொன்றாவது இன்றி எல்.டீ.டீ.ஈ யைப் பற்றி பயந்து கொண்டிருக்கும் போது ஹெலிகப்டர் ஒன்று வானத்தில் சுற்றிச் சென்றது. பின்னர் இந்தியன் படையினர் என அறிந்து கொண்டேன்.

அடுத்த நாள் மாலை ஆறு மணி ஆகும் போது கூட்டத்தினைக் கூட்டிக் கொண்டு நாம் தலைமையகத்திற்கு வந்தோம். கஜபாபிடியவில் எமக்கு இரண்டு மாடுகளையும் மாற்ற வேண்டியேற்பட்டது.

வனஜீவராசிகள் திணைக்களத்தினால் பொதி வண்டியொன்றைக் கைது செய்தமை இதுவே முதலாவது மற்றும் ஒரேயொரு நிகழ்வாகும்.

அன்று நாம் பெற்ற அனுபவம் இரசனையான மறக்க முடியாத நினைவொன்றாகும்.

எல்.டீ.டீ.ஈ      – தடை செய்யப்பட்ட தீவிரவாத குழுவாகும்.

ஜே.வி.பி        – அந்த காலத்தில் தடை செய்யப்பட்ட அரசியல் கட்சியொன்றாகும்.